Fundacion Reina de Quito...gemengde gevoelens...

Hallo weer vanuit Quito!
Nu ik toch weer achter de computer zit wil ik met jullie mijn eerste ervaringen op het project graag delen. Maandag ochtend stond ik daar netjes om 8.00 uur aan de deur. na even gewacht te hebben in de hal werd ik opgehaald door een therapeut die mij naar haar klas genaamd de delfines( de dolfijntjes)bracht. Deze klas bestaat uit 10 kinderen in de leeftijd 3 en 4 jaar. Echt hele schattige mensjes! Nadat de therapeut de aanwezige kinderen had afgeroepen op naam moesten de kindjes reageren met YO (ik) en een armpje de lucht in steken. Was heel grappig om dit te zien. Zo werd er een heel programma afgewerkt, ik moet zeggen dat het boven verwachting heel goed gestructureerd is daar. Eigenlijk heeft het niet eens zo heel veel weg van een dagopvang in Nederland lijkt me, alleen is het natuurlijk niet zo luxe. Maar de kinderen in dit project mogen zeker niet klagen, want ze krijgen heel veel aandacht en ook gevarieerd eten. Zo werkt er in de Delfines klas nog een andere vrouw. Deze is eveneens zelf moeder van 1 kind uit deze klas. Tijdens de activiteiten worden de kindjes verdeeld over 3 tafels, en zo heb ik ook de kans om met 2 of 3 kinderen persoonlijk bezig te zijn. De therapeut geeft mij dan van te voren kort wat aanwijzigen. Vandaag heb ik bijvoorbeeld o.a 2 kindjes begeleid bij het blazen in een bekertje met een rietje. Dit om hun motorische ontwikkeling te stimuleren. Zo krijgen ze veel verschillende achtiviteiten om o.a hun cognitieve, spraak, luister, en sociale ontwikkling te stimuleren.

In het project werken na mij nog aan aantal andere vrijwilligers. Zo is de bezetting heel erg luxe heb ik het idee, wat natuurlijk alleen maar in het voordeel van de kinderen werkt. Soms voel ik mijzelf zelfs nutteloos omdat er al veel begeleiding is. Dan ga ik maar tussen de kinderen inzitten of liggen en doe ik net of ik zo oud ben als hen. Daar heb ik trouwens niet zo moeite mee haha.
Zo heb ik maandag een paar kinderen aardig aan het lachen gemaakt toen ik in een huisje (zo'n plastic speelhuis van 2 bij 3 ofzo en 1 meter hoog) ben gekropen nadat een meisje mij mee naar binnen trok. Na een paar minuten was het aardig gezellig binnen doordat er veel nieuwschierig kinderen op de koffie kwamen. De eerste dag heb ik tot mijn verbazing ook geen huilende kindjes gezien of gehoord. Vandaag waren er wel 2 jongetjes die niet lekker in hun vel zaten en meedere keren huilden.
Verder heb ik vandaag met 4 anderen therapeuten en een mede mannelijke vrijwilliger uit de U.S.A (Jeff) een dansje ingestudeerd wat we morgen gaan voordragen aan de kinderen. Hier kijk ik wel naar uit dus.

Na de eerste 2 dagen kijk ik toch met een dubbelgevoel terug. Aan de ene kant is het erg positief natuurlijk dat het zo goed functioneerd daar, maar hierdoor heb ik wel het gevoel gekregen dat ik weinig toe kan voegen. Ik heb me er dan ook zwaar op verkeken vooraf. Ik dacht namelijk dat het veel minder gestructureerd zou zijn. Bij andere projecten in Quito gaat het er veel anders aan toe blijkbaar. Zo hoorde ik vandaag van mijn huisgenoot dat het er op haar project nog veel kan gebeuren. Zij zijn maar met zijn vieren namelijk, terwijl er bij dat opvangcentrum meer dan 70 kinderen verblijven dagelijks. Ze vertelde dat de structuur daar ver te zoeken was en de meeste kinderen heel weinig aandacht krijgen. Zo werd ze een keer alleen achtergelaten vertelde ze met heel veel huilende kinderen van 2 jaar oud. Ook schijnen de kinderen daar gewoon met eten naar elkaar te gooien terwijl daar niet voor wordt opgetreden.
Zo heb ik nog wel wat meer verhalen gehoord van mede vrijwilligers die op andere projecten werken.

Kortom, ik hoop dat ik de komende dagen wat meer kan comuniceren met de mensen op mijn project, want tot nu toe blijft het heel oppervlakkig. Mijn Spaans is toch nog te slecht om namelijk hele gesprekken te voeren. Het blijft nu bij korte vragen en wat steekwoorden.
Maargoed, ik weet dat niemand van mij verwacht dat ik nu perfect Spaans kan spreken en daarom ga ik morgen weer vol goede moed op weg om weer wat kinderen te kunnen helpen en vermaken.
Foto's heb ik nog niet gemaakt trouwens maar die volgen binnen een week wel verwacht ik.

Ik ga trouwens volgende week samen met een andere joho xplore deelnemer uit Nederland een intercambio houden op een Ecuadoriaanse school hier vlakbij. Dit houdt in dat wij een soort van presentatie gaan houden voor een aantal sudenten van 16 en 17 jaar daar over de verschillen in cultuur tussen beide landen. Ook zullen er een paar studenten uit Quito in de toekomst naar Nederland afreizen, dit allemaal in het kader van het uitwisselingsprogramma van joho.
Deze klus vergt natuurlijk wel de enige voorbereiding dus hier ga ik me de komende dagen ook mee bezig houden. In Puerto Quito heb ik hiervoor met behulp van de Spaanse lerares al een stukje op papier weten te zetten over mijzelf in het Spaans. Dit zal in mijn volgende bericht overtypen, porque ustedes tambien un poco Espanol podan practican. Ik houd jullie op de hoogte!

Adios maar weer en tot mijn volgende verslag!