eeuwige liefde...

Hallo iedereen,

Daar ben ik alweer. Hoe is het met jullie? Ik hoop dat alles goed gaat en dat al jullie wensen uit zullen komen. Als je maar genoeg geloof en hoop blijft houden kom je nog het verste in deze wereld volgens mij.
Zo heb ik gister wederom een wens en droom van mijzelf uit zien komen. 15 jaar geleden speelde ik als kind samen mijn broer het bordspel " Hotel" waar je als doel had hotels te runnen over heel de wereld. Zo had je o.a: Boemerang in Australie, Safari in Africa, Royal in London, President in New York en Waikiki in Hawaii. Taj Mahal was er ook 1. Die kan ik nu dus van mijn lijstje afstrepen. Ik heb er bijna geen woorden voor zo mooi vind ik het dat ik deze gezien heb. Hoe mooi is het om een droom werkelijkheid te zien worden? Het is natuurlijk het landmark van India, symbool voor eeuwige liefde. Betoverd, sprookjesachtig, Alladin, prinsen en prinsessen. Als je nagaat hoeveel deze man van een vrouw gehouden moet hebben om zoiets te bouwen dan wordt ik wel een beetje stil. De Taj is geheel symetrisch ontworpen en het heeft wel een aantal jaar gekost om hem te bouwen. Zo hoorde ik hier een verhaal over de uitvoerder des tijds die na afloop van dit project zijn beide handen af geeft gekapt om maar niet nog eens zo'n bouwerk neer te moeten zetten. Hij was er blijkbaar klaar mee. Ook heb ik gehoord dat ergens in het dak van de Taj een piepklein pijpje is gemaakt waar wanneer het regent er water door sijpelt dat precies op het graf van de prinses valt. De prins zou dan iedere keer huilen van verdriet. Of deze verhalen nu waar zijn of niet, het maakt nog maar eens duidelijk wat voor een onwijs liefdevolle plek dit is.
De rit vanuit Delhi ernaartoe was er 1 om nooit te vergeten. Misschien wel mijn meest huiveringwekkende rit ooit. Het verkeer is hier werkelijk 1 grote beleving. Er is wel structuur, maar omdat het zo ontzettend druk is wordt je van alle kanten omgeven door indrukken. Als je hier een auto wil inhalen doe je dat rechts en moet je telkens claxoneren om de voorliggende weggebruiker te laten weten dat je erlangs wil. Die gaat dan op zijn buurt naar links. Auto's en vrachtwagens hebben ook werkelijk allemaal een tekst achterop met "horn please" (toeter aub) Erg apart dus om mee te maken. Je kunt je voorstellen dat het dus een onophoudelijk getoeter is hier. Om gek van te worden! S'avonds als het donker is hebben ze weer een andere regel, dan mag je niet meer toeteren i.v.m geluidsoverlast en gebruik je een knippersignaal met je licht om aan te geven dat je wil passeren. Je hebt hier ook erg veel van die Tuk Tuk taxi's die je bv in Thailand ook veel ziet. Dit zijn een soort van brommers op 3 wielen waarin je normaal hooguit 6 personen in kan vervoeren. India zou India niet zijn als er ook vaker wel 10 personen inzitten. Hele gezinnen samengepropt in zo'n bromtaxi. Die mogen op hun beurt alleen maar links van de weg rijden anders houden ze het andere verkeer op. Dan heb je nog motors en fieters, ook heb ik kamelen gezien op de weg die grote karren met allerlei waar voorttrekken. Ongelukken zijn hier aan de orde van de dag.
Ik wil trouwens nog even terugkomen op mijn vorige verslag, Mark, je hebt idd gelijk maar ik bedoelde met die 1,6 miljard alleen de populatie van India wat overigens "maar" 1,2 miljard is.

Ongelukken dus, zo heb ik op de heenweg een vrachtwagen vol met stenen gezien die gekanteld was. Heel de weg vol met stenen dus. Op de terugweg heb ik in een flits een groep rouwende mensen gezien langs de weg die een verkeersslachtoffer herdachten en een half uur later zag ik alweer een moterrijder op de grond liggen.
De rit naar Agra begon gistermorgen al om 06.15 uur omdat het 4 uur rijden is. Agra ligt maar 200 km zuidelijk van Delhi alleen de infrastructuur combinerend met de enorme drukte maakt het toch een rit van 4 uur dus. Onderweg nog even gestopt bij een wegrestaurant waar we een man zagen met 2 dansende aapjes aan een ketting. 1 aapje had werkelijk lippenstift op en een soort van jurkje aan. Op en neer springend omhoog op het rimte van een instrument van de man. Ik vond het te ziek voor woorden. Misselijk makend zelfs. Hij wilde natuurlijk geld in ruil voor een foto. Eenmaal in Agra zijn we direct naar de Taj gegaan. Onze chauffeur ging met ons mee naar binnen als gids (wat hij normaal niet doet), blijkbaar mocht hij ons wel. Later op de terugweg zou hij ons zelfs uitnodigen bij hem thuis voor een kopje thee. Dit was voor ons natuurlijk een unieke gelegenheid om zo te zien hoe de doornsee Indier leeft. Later meer hierover, eerst wil ik jullie nog meer indrukken laten lezen over Agra. De Taj is een droom op zich. Een sprookje. Ook het rode fort met paleis waar de prins woonde is prachtig. Magisch om te zien hoe hij vanuit zijn paleis op de Taj neer kon kijken die hemelsbreed 3 km verderop ligt aan een rivier. Zo had hij dus letterlijk elke dag zijn vrouw nog op zijn netvlies. Toen de prins ook kwam te overlijden liet hij zich uiteraard naast zijn vrouw in de Taj bijzetten.

In Agra hebben we verder nog gezien hoe ze de versieringen van de Taj destijds ingraveerden in de stenen. Erg indrukwekkend wederom om te zien hoe werklieden met penseeltjes en slijpmachine(zonder stroom) maar met een draad met water, de edelsten, diamenten, of wat dan ook inslijpte.

Mijn eigen sprookje is wat India betreft alweer bijna uit. Dit land heeft zoveel schoonheden, waarvoor ik dus ben gekomen, maar tegelijkertijd is dit een land van vele tegenstellingen. Zo viel bv net de stroom weer eens uit hier maar gelukkig was mijn bericht wat ik aan het typen was niet gewist. Misschien komt het dat ik alleen Delhi tot nu toe heb gezien en dit is dan ook meteen het mierenest van India. Het hol van de leeuw, maar doordat ik gister ook het Hol der liefde heb gezien is mijn leven weer in belans gebracht.

Missie 1 is nu volbracht van deze reis, dus op naar de Chinese muur.
Veel mensen snappen niet dat ik alleen voor de Taj hier in India ben, er is immers nog zoveel te moois te zien in dit land. Tja, 1 leven is gewoon te kort in deze wereld. Ik heb India letterlijk aangeraakt en beleeft en dat was, en is nog steeds zeer de moeite waard. Om thee te mogen drinken met een doorsnee familie levend opeengepakt op een paar vierkante meter waar de slaapkamer ook meteen de woonkamer is en waar mensen letterlijk op straat hun grote boodschap doen ga zo maar door.

Ik laat het hierbij voor wat betreft India. Mijn volgende bericht zal dus komen vanuit Beijing waar ik zondagavond heen vlieg. Vanavond hebben we hier in het hostel nog een gezamelijke maaltijd in Indische stijl uiteraard. Morgen zal ik nog even bijkomen van al mijn indrukken en me op te maken voor China. Weer een totaal andere wereld. Ik besef me opeens dat ik tijdens dit leven wel 10 tallen anderen levens lijd. Zo leef ik toch nog 1000 en 1 jaren...

Houdt jullie taai mensen!

(ps) nog een hilarisch monent wil ik met jullie delen...We hebben ons werkelijk ziek gelachen. Bij het rode fort in Delhi vroeg ik een voorbijganger om een groepsfoto te maken. Eerder had ik al wat Indische zinnen geleerd dacht ik zoals o.a: "Fit fart", wat vertaald: "Met mij gaat het goed" betekent. Nu zou Roel Roel niet zijn om te denken dat dit" dank je wel" betekende. Om de grap nog leuker maken draaide ik de uitspraak ook nog eens om, i.v.p: "Fit Fart", zei ik dus, "Fart Fit" tegen deze man wat vrij vertaalt: "Ik heb het in mijn broek gedaan" betekent. Hij keek mij dus raar aan en begon te lachen en legde ons dus uit in het Engels wat dit zojuist tegen hem zei. Uiteindelijk konden we er allemaal erg om lachen dus, ook de man zelf.

daaaaaaaag